Pakketbezorger Melvin heeft een verhaal. Terwijl iedereen hem kent, voelt hij zich tóch onveilig in het gebied waar hij zijn pakjes bezorgt, waardoor hij overspannen thuis kwam te zitten. Wijkkrant Klarendal maakte contact met hem.

Brief

Halverwege oktober ontving de wijkkrant een heftig relaas met de titel ‘Bedreiging’ in de mailbox. Pakketbezorger Melvin beschrijft zijn gedachten over de omgang met de mensen in Klarendal, de wijk waar al hij al vier jaar vanuit Duiven iedere dag zijn pakketjes aan zowel particulieren als ondernemers bezorgt. ‘Het leven van een pakketbezorger gaat niet over glitters. Voldoening is er wel’ schrijft hij. En: ‘Ik doe het met liefde en doe het met trots. Het is geen ingewikkeld werk, het is werk waar je verwikkeld raakt met de mensen.’ Vervolgens begint Melvin over de ‘grapjes’ die hij óók  hoort over zijn huidskleur en gebruikt een aantal keren de metafoor over je beste beentje voor zetten; hij probeert zich er zo weinig mogelijk van aan te trekken, ook van de aanname dat pakjesbezorgers dom zijn omdat je er niet voor geschoold hoeft te zijn. Hij kan het echter steeds slechter negeren, krijgt weinig begrip bij zijn werkgever voor zijn gevoel en herhaalt een aantal keren de zin: ‘Ik voel mij niet goed. Ik voel mij ziek. Ik voel me paranoïde. Ik ben bang. Ik ben manisch.’

Lokale pers

Het betoog van Melvin was niet geschikt om integraal als ingezonden brief in de wijkkrant te plaatsen en contact om te overleggen wat we er mee zouden kunnen doen, kwam niet van de grond. Dat lukte de Gelderlander daarentegen wèl: ruim een maand later is middels een interview Melvin’s verhaal in de krant én online nieuws, ‘Totdat hij elke dag over zijn schouder moest kijken. Dat brandde hem af; bezorger Melvin trekt het niet meer’. Hij is steeds bang dat iets gebeurt en denkt dat hij overspannen is, vertelt hij aan de krant.

Het artikel werd online (o.a.!) gedeeld op de Facebook pagina van Klarendal en de reacties zijn daar overweldigend. Meer dan 100 Facebook gebruikers die Melvin kennen, reageren met verontwaardiging dat deze vriendelijke bezorger dergelijk vernederends overkomt. Ze mistten hem al, beschrijven leuke ervaringen met hem aan de deur en wensen hem alle goeds. Het bericht ging viraal.

Nog meer reacties

Maar daar bleef het niet bij.  Ondernemer Sander Vogels startte een doneeractie: ‘Wij vinden dit vreselijk, walgelijk en een grote smet op onze leuke buurt. Wij willen Melvin daarom een hart onder de riem steken.’ Tientallen ondernemers én particulieren deden een donatie, om er mee uit te drukken dat ze racisme in de wijk niet accepteren. Het streefbedrag ging binnen enkele dagen een paar keer over de kop.

Een andere ondernemers gaf vorm aan een sticker. ‘We hoeven echt niet allemaal dikke vrienden te zijn, maar wel dat we elkaar respecteren in Klarendal. Racisme verdwijnt niet door er over te zwijgen, het verdwijnt alleen door het in het volle daglicht aan de kaak te stellen’, aldus Ivo van de Grift. Sommige ondernemers vonden de sticker niet echt nodig, maar hij is ondertussen bij meerdere winkeldeuren in de wijk zichtbaar.

Racisme algemeen krijgt de afgelopen tijd ook landelijk media aandacht, denk aan Black Lives Matter.

Integriteit en liefde

Ondertussen werd Melvin zelf uitgenodigd om er met burgemeester Marcouch over te komen praten én trok het SBS programma Hart van Nederland samen met hem door de wijk. Melvin, ondertussen weer bereikbaar: ‘Ja het gaat wel ietsje beter. Maar ik beleef nog steeds angstige onveilige momenten. De burgemeester was integer. Ik zocht de verdere media aanvankelijk niet echt op, maar het kan geen kwaad er open over te zijn dat ik bang of ziek ben. Weet je, Klarendal is een wijk met enorm veel lieve mensen, hun reacties zijn echt gaaf. Het zijn dan een paar plekken waar me het leven zuur wordt gemaakt. En ik ben niet de enige hè: ook anderen mensen worden gediscrimineerd. Nare streken moeten kappen en ik hoop dat andere mensen die zich gediscrimineerd voelen er nu misschien ook mee naar buiten durven komen.’

Melvin heeft geen wraakgevoelens, met het programma Hart van Nederland liet hij juist ook de mooie dingen van de wijk zien. ‘Want we hebben het al zwaar genoeg in deze tijd. Dus ik wilde de wijk in een goed daglicht zetten om te laten zien hoe we met elkaar om moeten gaan, ongeacht kleur, geaardheid of geloof.’ Door alle onverwachte aandacht kwam er erg veel op Melvin af. ‘Ik heb nog niemand kunnen bedanken voor hun liefde. Wil je dat in ieder geval opschrijven?’

—–

Bij de foto: Melvin krabbelt langzaam uit zijn dal en kan gelukkig lachen. Tijdens het maken van de foto’s werd hij om de paar minuten aangesproken door een wijkbewoner.

Dit artikel is gepubliceerd in de laatste wijkkrant van Klarendal in 2020.