De afgelopen maanden zijn jongeren in de wijk Klarendal aan het werk geweest om ouderen te interviewen – zodat hun verhalen niet verloren gaan. De geïnterviewde ouderen zijn Klarendallers van Nederlandse, Surinaamse en Turkse afkomst. Door hun levensverhalen op te schrijven en onder andere in een boek te verwerken, ontstaat een beeld van een generatie in de wijk waar jongeren weinig van weten en die er toch samen in leven.
Een aantal foto’s uit het boekje staan hier gepubliceerd met delen van de interviews door anderen gemaakt:
Carla Dieperink Simmers (hoofdfoto)
‘Op mijn veertiende werd mijn moeder ernstig ziek. Het bedrijf moest doorgaan en het huishouden ook. Ik werd toen eigenlijk al de moeder van mijn broer en zusjes. Ik kookte, deed alles in huis en maakte ook het café schoon. Het moest allemaal gedaan worden. Daardoor werd ik al heel jong zelfstandig’ – opgeschreven door Hanife Çakmak.
Marian Sproest-Mijnals
‘Toen ik 19 was ben ik getrouwd. Ik leerde mijn man kennen in het dorp. Hij was eigenlijk een gewone buurjongen. Eerst is het geen liefde, je ziet elkaar, we speelden, we kaartten. Je zat bij elkaar te praten. Hij kocht pinda’s voor mij en ik dacht: dat is een leuke jongen. Ik was blij toen ik trouwde, want dan hoefde ik niet meer op de kinderen van mijn zus te letten’ – opgeschreven door Jemilla Ondaan en Else Gootjes
Joop Langenbach
‘Het wijkcentrum was het tweede huis voor ons. Ik ging er elke morgen koffie drinken. Ik liep er zeven dagen in de week en we hadden de sleutel. Ger deed de kookclub en de kinderclub. Bij Ome Joop en tante Ger kon alles. Ik heb het altijd naar mijn zin gehad’ – opgeschreven door Melanie Onstein (ook op de foto!)
Anne Krenten
‘Toen ik 18 jaar was, kreeg ik verkering. Op mijn twintigste hebben mijn ouders mij naar Nederland gestuurd, naar Den Haag. In Suriname is het de gewoonte dat je je kind wegstuurt om het te beschermen, omdat het contact met zo’n jongeman dan verbroken is’ – opgeschreven door Frank ten Dolle.
Gerrit Dassen
‘Onze boodschappen deden we altijd in de wijk. Bij de melkboer, de bakker, de slager en op de zaterdagse weekmarkt. De Klarendalseweg was toen één van de drukste winkelstraten van Arnhem. Ook mensen die vroeger in Klarendal hadden gewoond, kwamen elke zaterdag hier. Dan dronken ze een kopje koffie en een glaasje bier op de markt en om een uur of zeven weer naar huis’ – opgeschreven door Mirjam Aerts.
Het project Mijn leven in kleur is met fondsen tot stand gekomen. De tentoonstelling hangt de hele maand november 2018 in Huis van Puck (Kazerneplein 6-2 – 6822 ET Arnhem), waar tevens het boekje gratis beschikbaar is.
