Kunstenaar Nick Twaalfhoven werkt groot en druk, verandert telkens van stijl en techniek, overschildert werk en projecteert daarmee zijn enthousiasme en vreugde op doeken. Muziek uit het tijdperk van de lp’s en de cassettebandjes is zijn basis, de muzikant is zijn spreekwoordelijke fruitschaal. “Oude muziek, daar zit het allemaal al in.”

Nick Twaalfhoven (Arnhem 1987) zit vol ideeën en praat er honderd over uit. Opgegroeid met klanken van Leonard Cohen, Lou Reed, Johnny Cash, Beatles en Kings bij zowel vader als moeder thuis, besloot hij na de HAVO in een tussenjaar en geïnspireerd door zijn vader eens wat te gaan schilderen, “Maar ik dacht: dat gaat wel over…” Want daarna volgde hij een opleiding ‘Food Design en Innovatie’ en daarmee startte hij zijn bedrijf Doperwt. Maar het ging hem allemaal best makkelijk af, dus zocht hij ook telkens inspiratie in het schilderen. “Mijn creatieve geest is altijd in proces, het uiten is telkens nodig om rust te vinden”, aldus Nick.

Wijken voor Kunst

Boven op zolder en in huiskamers van zijn verschillende woningen werkte Nick tot in de late uurtjes. “Zeker als het lekker gaat, flesje wijn er bij, vrienden op bezoek, ja – ik ben wel een nachtbraker..” In 2008 motiveerde een familielid hem eens te exposeren tijdens Wijken voor Kunst in het Inloophuis in Sint Marten. Ook Nick durfde nu met zijn eerste sneak peak wel naar buiten te treden. “Mensen gaven hele leuke reacties op vormen, stijlen en personen in mijn werk. Outsiders art, Basquiat…” Het gaf hem vertrouwen om verder te gaan en zijn volgende stap was een atelier. “Want die spuitbus gassen in je woonruimte, dat kan natuurlijk niet…”

Atelier

Ateliers zijn helaas vaak van tijdelijke aard (HOD of SLAK) dus twee ateliers verder werkt Nick nu weer thuis. Zijn huis in Spoorhoek heeft dan wel een geschikte begane grond (ooit een garage), maar het is er wel een stuk kleiner dan in zijn voormalige ateliers. “Dit is dan wel de situatie die ik ooit wilde creëren, maar je komt je huis niet meer uit. Als je buitenshuis werkt, is een bepaalde ruis weg en kan je een cocon creëren. Ik wil kunnen exploderen en het thuis rustiger houden. Het is nu ook te vol hier en ik kan er moeilijk klanten ontvangen. Schilderijen staan tegen elkaar aan gestapeld en mensen kunnen er nu niet objectief naar kijken.” Nick zoekt dus ruimte!

Beroemd

Hij noemt zelf zijn werk ‘neo-expressionistische popart’ met vleugjes van street-art er overheen. “Ik voel me gezegend dat ik me kan uiten en dat het werkt. Daar is discipline en durf voor nodig. Ja, het gaat me wel aan het hart als werk de deur uit gaat. Maar het maakt me ook gelukkig dat anderen er blij van worden.” Nick had niet de ambitie om een beroemde schilder te worden, maar wil wel zijn hele leven blijven schilderen om in zijn onderhoud te voorzien en af en toe op reis te kunnen. Bekendheid door  zoveel mogelijk blije mensen met een Twaalfhoven aan de muur, helpt daar natuurlijk wel bij.

Food

Hoe is het met Doperwt? “Food is vluchtig, kunst blijft. Er zitten nog wel wat grote vissen tussen (binnenkort komt er een Lassie saus op de markt waar Nick anderhalf jaar aan heeft gewerkt, red), maar de food wereld is met bijvoorbeeld de foodtruck festivals en de pop-up restaurants een beetje geëxplodeerd. Je moet een plantje natuurlijk wel water blijven geven. Het gaat met de kunst eigenlijk zó goed dat de food een beetje op een lager pitje is gekomen.”

Interieur

Ergens onderweg ontmoetten Nick en Douwe Bob elkaar. Hun gemeenschappelijke passie was natuurlijk de muziek en Douwe besloot zijn video voor ‘Pass it on’ in 2015 op te nemen tussen al die kunst in het atelier van Nick in de voormalige toneelschool aan de Hommelseweg. Nick werkt tijdens de opnames gewoon door! Ze werden maatjes, en van het één kwam het ander. Douwe opent binnenkort een café in Amsterdam, The Fool Bar. Nick werkt momenteel aan een soort van voorstudie, maar binnenkort reist hij naar Amsterdam af om het interieur permanent van zijn werk te voorzien op de muren van het café.

“We moeten snel zijn in het leven en niet wachten. Ik doe wat ik echt wil…”